Przed zmianami ustrojowymi w Polsce nie było dla niej miejsca w programach szkolnych. Dopiero od 1999 roku realizacja ścieżek edukacyjnych, również w tym zakresie stało się obowiązkowe. Nasze doświadczenia w realizowaniu edukacji obywatelskiej i medialnej są na tyle ciekawe, iż uznałam, że należy dzielić się nimi z nauczycielami z innych krajów. Na przykład obecne funkcjonowanie szkoły gdzie obywatele - uczniowie i obywatele - rodzice korzystają z pełni praw obywatelskich, tworząc Samorząd Szkolny i Radę Szkoły. Chciałam pokazać jak nauczyciele uczą dzieci asertywności i prowadzą zajęcia na temat Konwencji Praw Dziecka, jak zapoznają uczniów z różnymi przekazami medialnymi; wskazując jednoznacznie na koncepcję pedagogiczną C. Freineta jako żródło, do którego sięgamy budując demokrację szkolną oraz przekazując wiedzę i umiejętności uczniom w tym zakresie. Nie bez znaczenia jest to wszystko co w związku z tą problematyką wypracowali członkowie Polskiego Stowarzyszenia Animatorów Pedagogiki C. Freineta, który obchodził w 2002 roku jubileusz 10- lecia, którego jestem aktywnym członkiem.

Z wielką dumą reprezentowałam nasze stowarzyszenie na RIDE-fie 2002 w Warnie i tam właśnie spotkałam Tatianę Tkaczenko - nauczyciela j. angielskiego z Tarnopola na Ukrainie. Postanowiłyśmy wtedy nawiązać bliższą współpracę propagując idee C. Freineta na Ukrainie. Hanna Piekarska z Bydgoszczy /również uczestnik RIDEF-u/ nawiązała korespondencję międzyszkolną ze szkołą Tatiany, a mnie udało się napisać projekt i uzyskać grant Fundacji Edukacja dla Demokracji. Na stronę internetową Fundacji i do Programu RITA 2002 - Dzielenie się doświadczeniami polskimi z krajami byłego bloku wschodniego - trafiłam dzięki Violetcie Michalczak, z którą chciałam opracować projekt w imieniu naszego stowarzyszenia. Kiedy jednak dokładniej poznałam zasady przyznawania grantu, szczególnie % wkład własny wnioskującej organizacji oraz zasady finansowego rozliczenia przedsięwzięcia postanowiłam, iż wnioskodawcą będzie moja szkoła.

Zważywszy na fakt, iż członkowie naszego stowarzyszenia mieszkają w różnych miejscach Polski a projekt nie polega na jednorazowych warsztatach nie wyobrażam sobie innego rozwiązania.

Nasz wkład własny to zapewnienie noclegów nauczycielom ukraińskim przez nauczycieli z mojej szkoły oraz wspólne wyjście do opery oraz prowadzenie na zasadach wolontariatu warsztatów i hospitowanych lekcji. Ogółem ma przyjechać do nas 15 nauczycieli, w styczniu gościliśmy już 7-osobową grupę Ukrainek z Tarnopila. Poniżej załączam program pobytu. Oczywiście przyjechała też Tatiana Tkaczenko, która jest ukraińskim koordynatorem projektu. Gościłam ją w swoim domu i miałyśmy okazję przedyskutować wiele kwestii związanych z pedagogiką C. Freineta. Udało mi się też w ramach projektu nawiązać współpracę z innymi organizacjami pozarządowymi : Amnesty International i Terenowym Komitetem Ochrony Praw Dziecka w Poznaniu. W lutym 3- osobowa grupa nauczycieli pojechała do Tarnopola na superwizyjne spotkanie z uczestnikami spotkania w Poznaniu. W marcu przyjechała kolejna 8-osobowa nauczycieli, a nasi superwizorzy pojechali na Ukrainę w kwietniu.

W maju 2003 r. nastąpiło zakończenie projektu poprzez wydanie scenariuszy lekcji w języku ukraińskim. Bardzo ważne jest to, że obok problematyki edukacji obywatelskiej i medialnej, nauczyciele polscy i ukraińscy poznają się nawzajem i przełamują pewne stereotypy funkcjonujące w obu krajach. Wspólnie wspieramy nasz profesjonalizm, aby w naszym regionie żyło się lepiej a towarzyszy nam koncepcja pedagogiczna C. Freineta.

Izabella Bajbak - pedagog szkolny Szk. Podst. nr 84, członek Grupy Regionu Wielkopolska PSAPF.